Blog 17

Lieve mensen 👮‍♂️🧕👷‍♀️👩‍⚕️👨‍🎓👨‍🍳👩‍🔧👩‍💼👨🏻‍🏫👨‍💻👩‍🚒🤵👨‍⚖️👨‍💼👩‍🔧👨‍🔧👩‍🎤👩‍🎓allemaaaaaal, daar zijn we weer. Hoe gaat het met jullie na die winterse periode van vorst-dooi, zon - bewolking, nat - droog, koude - milde temperaturen, zoveel afwisselingen en nu op naar dat ontluikende jaargetijde van “de Lente” 🌻🌾🍃☘️!

Hier bleef het ongeveer hetzelfde, ondanks de koude(re) periode zoals de lokale mensen dat hier zo ervaren. Meer bewolking, forsere wind, meer regen stortbuien, minder krachtige zon, maar nog altijd rond 27 graden op de dag.
Ik geniet met volle teugen in de vroege ochtend van 6.30 uur op de fiets naar school, nog steeds zonder jas, t shirt, korte mouw en knielengte (dunne) broek. Het is heerlijk fris, net als in de vroege avond en de bewoners vinden het koud. Zijn we buiten dan is een dun kledingstuk met lange mouw wel aangenaam.

Zo ga ik ook gemiddeld 2 keer per dag in ons zwembad! Het water is lekker fris en ja als je er uit gaat, is het in je blote velletje best aan de frisse kant, zeker als die windvlaag de bocht om komt en zonodig langs jouw  lijf in een stevige aai mee moet nemen.Geen mens doet dat hier op dit moment van het jaar meer, zoals onze Miguel,  de verzorger van het zwembad zegt tegen mij.
“Jij houdt van kou he” , zegt hij dan met een brede glimlach!🤣

Ik ben eens begonnen met herlezen van onze blogs Bonaire sinds we nu vanaf januari 2018 al een jaar hier wonen en werken.
Als ik het dan weer over lees, dan waren er meer stortbuien en langere regenperiodes in de maanden januari /februari 2018 dan in dezelfde periode anno 2019!
Hoe ik op mijn mountainbike ploeterde door de blubber en regelmatig lekke banden had. Dat laatste is er nog steeds.
Het is soms verrassend om te lezen, hetgeen we nu weer hadden beleefd en ik vind het heel prettig om die ervaringen en belevenissen te herlezen.
Ook weet en voel je dan exact weer aan hoe die momenten waren.
Ondertussen is het allemaal wel vertrouwder geworden en voelen we ons hier best “thuis” zeker nu we in het huis aan de Aleksandrit in de wijk de Republiek wonen. Het blijkt een goede keuze te zijn geweest, waar we ons ook erg prettig voelen.

Ook in mijn vrijwilligerswerk op school en op de sportschool wordt het steeds meer eigen, dat is een fijn gevoel. Ik heb sinds een paar maanden ook 1x per week Papiamentoles op school door een lokale juf.
Lastig om eigen te maken daar ik weinig echt met deze taal in aanraking kom.
Ik geef extra aandacht aan de Nederlandse taal in groep 1-2-3 en in het dagelijkse leven probeer ik wel de meest voorkomende woorden /zinnen in sociale contacten te gebruiken. Soms lukt het, soms niet. Dat ligt er deels ook aan dat de mensen ook wel Nederlands spreken.

Daarnaast heb ik regelmatig contact met mijn school “de Parachute” en met de gezinnen vanuit Homestart/ Jeugd & Gezin /Nederland, waar ik met plezier mijn (vrijwilligers) werk deed totdat ik wegging uit Nederland naar Bonaire. Het geeft mij het gevoel dat ik het bij terugkerend naar Nederland zo weer kan oppakken!
Anderzijds is het op dit moment heel erg prettig om zeker ook de kinderen naast de leerkrachten te laten meebeleven hoe wij het hier op Bonaire hebben en zij op hun beurt houden mij op de hoogte hoe het bij hen in Nederland/ Voorburg gaat met de school en de activiteiten bij Home-Start/Leidschendam met de gezinnen eveneens. 

Ik ben heel erg gegroeid in dat digitale verkeer, want die sociale contacten aan het thuisfront blijven belangrijk voor mij. Ik ervaar het nu als zeer zinvol en tevens heb ik er baat bij, alhoewel er nog vaak genoeg wat mis gaat.😂😂😂

Op andere vlakken gebeurt dat ook nog wel eens een keer.
Ik hoef maar te denken aan mijn kwallen avontuur van “het Portugees oorlogschip” op de dag van mijn verjaardag 01-02 2019 tijdens het paardrijden met paard “Sophia” en mijn begeleidster in het water, een open lagune naar de  zee. Grote schrik,  belanden we in het ziekenhuis waar onze “ zweepslagen” van de tentakels van de genoemde kwal over ons lijf werden behandeld met warm water kompressen om de afgegeven giftige eiwitten vd tentakels van de kwal af te breken.
Het leek alsof je in de fik stond, hetgeen gelijk staat aan het gevoel bij brandwonden. Dus in eerste instantie wilde ik het water weer in om te koelen. Sophia het paard was licht geraakt, waardoor wij werden gewaarschuwd dat er iets aan de hand was en mijn begeleidster riep ”kwallen!” Bij het achterom kijken zag ik een bollig prachtig gekleurd beest!” Dat beeld zal ik niet snel vergeten.
We konden wel goed afsluiten met een heerlijk etentje van vis/ vlees in het Rumba café, waar we onze 1e prijs van de Nepalese foto( zie blog 16) goed konden  besteden.

Nu maak ik een aantekening :” 8 april 2019 zijn er nog hele lichte strepen te zien op mijn bovenbenen”.


Reeds 2x flink gestoken door de “Mariboema’s , familie van onze wesp, ranker en slanker, maar zeer effectief. Ik had een hand zo dik als een 🎾en jeuken, foei toch en bijna geen gevoel erin. Na gestoken te zijn geweest, vormt zich er gelijk een klein wit bultje dat al snel dikker gaat worden.
Ze zitten vaak verstopt in planten waar ze ook een soort grijsachtig honingraat maken en ja als je dan met je blote klavieren zonodig wat dorre bladeren weg wil halen, tja.... bingo! Ook aan het plafond, tussen deursponden en aan de houten stoelen gaan ze actief bezig. De enige remedie weg spuiten.
Ook ben ik nog steeds erg vatbaar voor de muggen bij de ochtend en het begin van de avond. We spuiten wat af in de ruimte en op ons lijf.

Ik wilde op een vroege ochtend naar school  (het was op dat tijdstip van de ochtend en in deze periode nog erg duister) mijn val van de fiets opvangen. Ik zette mijn voet verkeerd neer en opnieuw prijs!
Eenmaal weer in huis deed het wel pijn, opgezet en gezwollen. Koelen toch maar gedaan, al helpt dat niet meer echt, er zat teveel tijd tussen van school naar huis. Een rekverband er om, maar naar een paar weken toch maar naar de huisarts. Advies een enkelbrase en oefeningen met een bevroren water gevuld cola flesje. Daar loop ik nu overdag mee met die enkelbrase al een paar weken.
Gaat iets beter, maar de voetzool onder de hak doet pijn, iedere stap voel ik. De voet is ook nog steeds dik in vergelijk met de andere voet.
We zijn nu toch al weken verder, geduld....de huisarts zei mij wel dat dit soort blessures hardnekkig zijn. Ik hoef in ieder geval dit jaar geen 4 daagse van Nijmegen te lopen, want we gaan al snel daarna 3 weken naar Columbia. We vertrekken vanaf Bonaire, dus het zit dan te dicht op elkaar!

Bij familiebezoek uit Nederland moest ik toch even in die open air in het Nationale Park  “uit de broek”, zoals ik dat meestal even aangeef.
Een goed beschutte plek is toch wel een vereiste vind ik. Dit keer keek ik niet goed uit en schampte een puntige tak over mijn koppetje. 
Een fikse wond op mijn schedeltje. Bloedt altijd fors. Probeerde niks te zeggen, dacht even snel uit te wassen met het zoute zeewater.
Alerte zus zei:”Hoofd gestoten?” Ja, dus en de wond was bij het bekijken ervan niet gering, hetzelfde is te zien 🙈 als jij je met een mes in de vinger snijdt, ligt er zo’n raar plakje vel los. Zo dus! 🙊, maar van hechten wilde ik niks horen. 🙉 Even goed aandrukken, natte zakdoek als mutsje geknoopt op het hoofd en vooral met rust laten. Ik voelde het wel, maar het kwam goed. Er zat ook al snel een korstje open nu maar laten genezen. Inmiddels is het goed genezen, maar de kapster viel het wel op en ze zei:”Moest dat niet geplakt worden!”🤭Ik heb ook nog steeds een zeer droge hoofdhuid. Dat is erg vervelend en het jeukt ook nog eens erg.
Als dan de luizen zegevieren op school, dan krijg je helemaal de kriebels. Een lieve luizenmoeder keek me na en gaf dezelfde reactie als de kapster.
De shampoo van de huisarts helpt niet, volgens de kapster chemische troep. Geef het een oliebadje, regelmatig en dat had ik ook al eens gedaan gewoon met Zwitsal babyolie.
Niet een keer was het advies, maar bij regelmaat en ik heb nu van de kapster een klein miniflaconnetje gekregen om haar shampoo op natuurbasis uit te proberen.

Ik zei wel :”Sinds we op Bonaire zijn heb ik nog NOOIT zoveel gehad met mijn lijf. Inmiddels 66 jaar, maar toch....het is wel even wennen.

Daarnaast vliegen hier regelmatig vogels in het huis door de altijd openslaande deuren, maar ze vliegen ook wel tegen het raam. Ik geloof dat ik het al wel eens vermeldde in een vorige blog.
We horen dan weer een bonk, witte afdruk op het raam en meteen een dode vogel op de grond of enkelen die een doodstrijd moet leveren in stuiptrekkingen na de botsing en even later het loodje leggen.
Nu moeten we de ramen bestickeren met nep vogels waardoor ze afschrikken en maar hopen dat het helpt, want ik vind het wel zielig hoor. 
Je kunt niks doen. Laatst liep er een hinkepinkend weg, viel van de porch en verdween tussen het zand, het gruis en de keien. Ik vond het later dood, klassiek met de pootjes omhoog. Ach toch, niet gered.
Een ander was lichtelijk dizzy, lag bij te komen van de val, liep een stukje waggelend weg en kon daarna weg vliegen tot grote opluchting van mij.🕊🕊🕊
Inmiddels zijn de donkerblauwe vogels op de ramen geplakt(staat niet eens verkeerd en met dank aan Hanny, een postcadeautje) en het helpt echt.
Wel vloog er nog een vogel naar binnen door de open deur, klapte tegen het raam, stond uit te hijgen.
Deze liet zich wel voorzichtig oppakken en ik voelde een zacht warm lijfje door het veren dek heen en een kloppend hart. Eenmaal bij gekomen waggelde het snel tussen de Aloë Vera planten door weg, niet weg zien vliegen.

De zwembad meneer Miguel vindt mij veel te lief voor de dieren net als die rondlopende  leguanen en ander loslopend “ wild”,  cq kleine beestjes, hagedissen, spinnen, kakkerlakken! Ik mag een keer met hem gaan jagen, dan word je wel wat harder, is zijn mening.
Wat ik kan sparen of naar buiten brengen, mits ik weet dat ze niet bijten, prikken, doe ik niks en breng ik ze naar veiliger oorden, maar alle wespen en die prikmuggen gaan er zondermeer aan. 
Net als de leguanen, die steeds netjes op de rand van het zwembad plassen en poepen, door de houten zonnewering de (slaap)kamer proberen binnen te komen, leid ik een andere kant op als ik het zie, de gekko’s blijven in de kamer rondlopen om de vliegjes of ander kruimelspul van de grond te rapen, gelijk kleine stofzuigertjes, geen probleem, zolang ze maar niet het bed met ons willen delen.
De tropische papegaaien, de kolibries en vlinders die door de lucht vliegen en soms neerstrijken in de tuin zijn mooi om te zien.

Honden en poezen zijn er wel, maar minder frequent aanwezig zoals in het vorige huis in Belhnem, poezen zijn zo wie zo zeldzaam. Zou wel goed zijn om deze viervoeter 🦊in huis te hebben, want de 🐭🐭🐭🐭🐭🐭zijn nog steeds veelvuldig aanwezig, gezien de vele🥔🥔🥔door het hele huis. Ik ben alleen niet zo’n 😹😻liefhebster!

Ook dit jaar weer familiebezoek gehad,na neef Michel van Ruud, nu mijn jongste zus Bernadette met haar mannen( Dirk en hun 2 zonen Jasper en Oscar) zeg ik altijd.
Heel fijn en gezellig om ze hier te hebben. Het tastbaar kunnen delen met hen hoe wij hier wonen en werken is heel prettig, tevens hen iets laten zien, ervaren en beleven van/ over het eiland Bonaire. Het was hier carnaval met de kleurrijke optochten, o.a.het bezoeken van het Washington National Park, het zwemmen en snorkelen op de verschillende mooie plekken met het bezoeken van het onbewoonde eilandje “Klein Bonaire”. Dit was voor ons ook de eerste kennismaking met dit stukje land in zee. 
We zijn er een keer naar toe wezen zwemmen, maar dat was de boot aantikken en terug. Op die plek mochten we met enkele honderden zwemmers niet aan wal, daar het streng beschermd wordt m.b.t. het koraal en de vissen, die in het zilte nat leven. Zovele voeten zou het koraal vernielen en de vissen afschrikken.
De familie heeft een goed beeld kunnen krijgen van ons eiland “Bonaire”
Het waren mooie en goede dagen.

We zijn uitgeschreven uit Nederland, dus daar mogen we niet stemmen op de Provinciale staten op woensdag 20maart 2019. 
Als inwoners van Bonaire mogen we wel stemmen op de eilandsraad ,zeg maar gemeenteraad en voor de 1e kamer in Nederland.

Museumbezoek  in Kralendijk, daar  was een aardige permanente tentoonstelling over de geschiedenis van vooral Bonaire. Wel erg veel niet te onthouden informatie met genoeg fotomateriaal om wel een aardig beeld te kunnen krijgen over het eiland. Ook de overige beneden-en bovenwindse eilanden deden mee in de ontwikkeling van de Caribbean.

Ik geloof ook niet dat ik ooit in mijn 66 levensjaren zoveel in het water heb gelegen als wij dat hier doen tot nu toe, zwembad (minstens 2a3 sper dag), de zee en daardoor minimaal onder de douche. Scheelt weer, want het water is hier heel zuiver, maar ook peperduur. 🤣

Utrecht, inmiddels 18 maart 2019 opgeschrikt door een aanslag in de tram, 3 doden en enkele zwaar gewonden mensen, die toevallig in die trein zaten. De gedachten & gevoelens gaan meteen uit naar familie en vrienden die in deze stad wonen.
Gelukkig kan ik om hier 15.00uur het 20.00 uur journaal ontvangen.
De vraag is nu nog wat bezielde de jongeman!

Ruud vertelt hier nu iets over het werk o.a.Bon Doet, bezoek bovenwindse eilanden:

Ruud:We hebben met aantal mensen van het werk meegedaan aan jaarlijkse vrijwilligersdag om bepaalde organisaties te helpen met klussen . Leuk om te doen en helpt de gemeenschap ook mee. Verder op het werk druk met allerlei zaken . Bezoek van Algemene Rekenkamer die over hun bevindingen dan weer een rapport over schrijft en daar moeten wij dan weer op reageren. 

Verder ook voor overleg naar de bovenwindse eilanden geweest ,Statia en Saba. Ligt 900 km verder,maar bent wel bijna hele dag onderweg. Eerst naar Curacao,dan naar St. Maarten dan klein vliegtuig naar Statia met tussenstop op Saba. Dus bijna alle eilanden van de Antillen gehad. De 2 eilanden verschillen behoorlijk van elkaar,op Saba allemaal nette huisjes met rode daken,doet wat aan een dorp in Engeland denken. Engels is ook de voertaal. En Statia met oudere huizen,een fort en grotere verscheidenheid.wel allebei stuk kleiner dan Bonaire en veel minder te doen. Zou ik te klein vinden om daar bv 3 jaar te wonen

Inmiddels weer 30 km gelopen voor het goede doel. 

De jaarlijkse terugkerend “Walk a-Thon” De financiële bijdrage om mee te kunnen lopen gaat naar de “Olympics Bonaire”, die er voor zorgt dat lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen ook aan deze Olympics mee kunnen doen. Wij liepen in 5,5 uur de 30 km. Dat is netjes te noemen, 5.4km per uur. Je vertrekt bij de “slavenhuisjes” om 5 uur in de ochtend i.v.m.de warmte, die rond 9 uur de kop reeds kan opsteken.Je loopt dan via de zee naar Rincon.

Deze looptocht liepen  de slaven ieder weekend op en neer daar ze werkten bij de “zoutpannen”. De laatste 5 km dacht ik wel :” oh jee, ik wou dat ik er was!” Mijn enkel begon nu wel op te spelen,zo van ik ben er klaar mee.

Tot slot:” Vliegeren op school, een in het voorjaar jaarlijks terugkerende belevenis zo voor de Pasen. De groepen 1 t/m 8 hebben vliegers gemaakt, iedere groep op de eigen manier en niveau van moeilijkheidsgraad. De hogere groepen kregen een latten-raamwerk, gemaakt door de gevangen hier op Bonaire als therapie.
De lagere groepen hebben hun vlieger gevouwen.

Donderdag 11 april as worden ze de hele dag in groepen opgelaten als opening van het voorjaar met richting Pasen. Het zal een kleurrijk geheel
zijn en een biesunder spektakel.
Dan nog een week school en dan hebben we vrij t/m 1 mei as. Gaan we het Pasen beleven hoe ze dat hier op Bonaire vieren.

Wij wensen iedereen alvast een “Bon Pasku” zoals ze dat hier zeggen,VROLIJK PASEN” en mooie (vakantie) dagen.