Reisblog Bonaire nr19
28 september 2019 - Kralendijk, Nederlandse Antillen
De zomervakantie ligt reeds 1,5 maand achter ons. Een prachtig reis in Colombia gemaakt, vanaf Bogota, de hoofdstad met 6 miljoen tellende inwoners via Armenia met de Tatacoa woestijn, het zandkleurige en het felle roodachtige gebied, wonderschoon. Tieradentro, de dag van een stuk geschiedenis dmv archeologie in het plaatselijk museum, graven en beelden, hoe het ooit was.
Een prachtige omgeving, zeer groen van diepe dalen en bergen. “De Piramide” was zo’n mooi uitzichtpunt met een pittige wandeling er naar toe.
San Augustin, een toeristische, maar gezellige plek om te vertoeven met heerlijk “ vers” zo vanaf een enorme keukentafel de gerechten kunnen uitkiezen, groente en de vis, verser kan niet.
Popayán,hoe hoger, destijds te kouder en natter! Dat bleek ook zo, maar we hadden de kleding bij ons. Het plassen achter de bus met die stevige wind was wel fris te noemen en goed gaan hurken. Dan komt het zeker goed🤣Zeer aparte flora en fauna qua vorm en zeer groen.
Armenia, het gebied van de koffiebonen, de -pluk en de -branderij.
Het plukken mochten we zelf ook doen, alleen de rode bonen en die waren er nog niet veel. Je moest wel heel lang plukken wilde je het emmer tje vol hebben. Het was een leerzame gebeurtenis/ proces en weet je meteen waarom de Colombiaanse koffie zo prijzig is. Alles wordt uitgevoerd en de lokale bevolking dringt daarentegen surrogaat koffie.
Salamina, een pittoresk dorp met net als vaker een plein voor de sociale contacten van de bewoners, zo midden in het dorp gelegen.
San Felix met zijn “wax palmbomen” We gaan naar het gebied (3100 m) in open jeeps, fascinerende omgeving, maar wij zien er niet uit. Stof,zand, gruis overal van kop tot teen, maar wat de moeite waard.
Medellin, de 2e grote stad van Colombia, mega groot, 4 miljoen inwoners, heel veel hoog bouw met het scherpe contrast van de krottenwijken, dicht aaneengeregen lage gammele onderkomens.
Pablo Escobar heeft hier grote invloed gehad in de ‘70-‘80 jaren, in 1993 doodgeschoten door de politie.
De mensen zijn vriendelijk, een beetje onwennig met al die aandacht van buitenaf, vooral bij de minder goed bedeelde mensen onder de bevolking.
Het verschil tussen arm en rijk is zeker waarneembaar.
Carthagena, waar we ons eerste vulkanisch modderbad beleefden, een vette dikke brij, waar je bijna op blijft drijven en je glibbert weg naar alle kanten is een koloniale stad en na Bogota en Medellin de 3e gigantische stad!
In Medellin maken we kennis met een Nederlander, die daar is blijven hangen, vanuit eerst vrijwilligerswerk, doet nu opvang van jongeren die uit de boot vallen met onderwijs, proberen ze naar school te krijgen, een gedegen vervolgopleiding, baan en sportmogelijkheden en projecten die nu gestart zijn voor kinderen van 4 t/m 16, 18 jaar.
De mensen zijn vriendelijk en op het platteland enigszins verlegen en op enige afstand. Aan al die vreemde mensen/ toeristen is het wel even wennen. In de grote steden, vooral aan Bogota, Medellin en Carthagena zie je dat ze al langer ervaring met toerisme hebben.
Na de periode Pablo Escobar gaat het wel beter met de mensen en het land. Men moet er allemaal nog aan wennen. De rust nu is ook nog erg kwetsbaar.
Net na terugkomst op Bonaire stond er weer in de krant berichten dat FARC strijders de strijd weer willen oppakken. We hopen dat dit niet gaat gebeuren, zou vreselijk voor de bevolking kunnen zijn/ worden.
De corruptie en het drugsgegeven is natuurlijk niet de wereld uit en zakkenrollers heb je overal ter wereld. We hebben ons nooit onveilig, onprettig of bedreigd gevoeld, soms wel even in drukke gebieden op je spullen passen, maar waar moet je dat niet.
Eenmaal thuis op Bonaire komt het beestenspul weer op je af. Zo wie zo de mugjes als de kwelgeesten in de vroege ochtend/avond.
Een reuze salamander op bezoek in de slaapkamer, prachtige blauw groen van kleur met een reuze staart! We hoorden aldoor geritsel, niet wetende waar het vandaan kwam. Het beest zat later klem achter het nachtkastje, zo bleek.
De schreeuwlelijkerds van papegaaien, overigens prachtig gekleurd, vliegen weer af en aan, naast de lieflijke vogelgeluiden van o.a. “de suikerdiefjes” , die hier regelmatig in huis in en uit vliegen.
Inmiddels ook weer 2 weken naar Nederland geweest.Ik ben een week eerder dan Ruud naar Ned.gegaan en dan samen weer terug.
*Bezoek familie en vrienden in het noorden, gezinnen van Jeugd en Gezin, mijn school werkplek in Voorburg.
*Verder laiverds onderweg uit de trein stappend ontmoeten en bijpraten, andere steden bezocht, oud collega’s cq vriendinnenclub bij elkaar als vanouds en met de trein van Noord naar Zuid en van West naar Oost.
*Enkele kraambezoeken waarvan de jongste Kyan op Prinsjesdag werd geboren, de ander Leif alweer 10 weken op onze 🌍en Rosalie zat daar zo’n beetje tussenin. Ook nog wat in ons huis in Voorburg zijn: met kop en kont letterlijk in de tuin in de weer, want met die zonnige warme periode was het gewas flink gegroeid.
*Huissleutels kwijt, overal en nergens gekeken, toch maar nieuwe sloten, vele €’s lichter, maar goed dan heb je ook wat.
*Twee dagen later zit ik uitgebreid op het pleetje.💩.....als mijn 👁👁toen uit mijn kassen hadden kunnen rollen, was dat zeker gebeurd. Je wilt het bijna niet 🙉🙊🙈. Op de closetrolhouder op een closetrol lag mijn sleutelbos🤥
* Gezellig naar mijn sportschool🏋️♀️ “Supergym” 🏋️♀️bijpraten met de mensen en uiteraard even de traditionele spinles 🚴♂️
onder de bezielende leiding van Wesley op de donderdag meedoen.
*Bij de buren even aanwaaien, horen en vertellen over en van elkaar.
*Een dag met onze goede vriend in Den Haag en Scheveningen fietsen met even de Hollandse zee en het strand voelen met afsluitend weer eens Indiaas eten in “ Himalaya” een klein gezellig restaurantje in Den Haag. De heersende geuren brengen me in gedachten meteen naar dat immense land, waar ik zo weer naar toe wil.
*Het waren heerlijke dagen ( ik voelde mij een zeer bevoorrecht mens) al heb ik meerdere mensen niet “live” beleefd, maar wel nog even telefonisch of anderzijds contact mee gehad, een krabbel geschreven en op de bus gemikt, op zich ook prima.
*Ruud moest die ene week in Nederland gewoon (hard) werken bij Binnenlandse zaken over de stand van zaken hier op Bonaire en eventueel met opdrachten terug.
Kortom de tijd vloog voorbij. Zo fijn als het in Nederland was , zo goed voelde het ook om terug naar Bonaire te gaan voor die 2e periode van 1,5 jaar.
Ik vind het altijd weer erg komisch als ik de bushokjes zie, want er is hier helemaal geen busregeling. Nu heeft het de functie van een ontmoetingsplek of gewoon om er even uitrusten.
Heel lang geleden waren er wel bussen, maar bijna iedereen ging toch met de auto. De bussen weg, de -hokjes bleven.
Nu liften de mensen als ze ergens heen moeten. Zo zette Ruud een keer een oud dametje af, die naar de bank moest een paar km verderop.
Zelf ben ik ooit meegenomen door een bejaard echtpaar met een pick-up
auto, een eind op weg naar huis, toen ik voor de zoveelste keer een lekke band had.
We kwamen na 12uur ✈️ met altijd vervelende nutteloze tussenstop in Aruba in een zeer nat, bewolkt, windstil, tropisch vochtig weerklimaat aan met stortbuien, onweer en bliksem.
Het zwembad was (nog) net niet over zijn oevers getreden. Bij een duik in het zilte nat was het (regen)water lauw.
🍃🌵Bon Bini op Bonaire.🍃🌵
Het hoe gaat het met jullie???? De lezers van onze blog “ Bonaire”.
We horen ook graag van jullie! We blijven dan op de hoogte van elkaars welzijn in het leven van alledag. Dat is heel prettig.
Warme grt’n Ruud & Oda. 🌵Bonaire 🌵28-09-2019 🌵
Succes weer met alles en veel plezier de tweede helft van jullie verblijf.
Groetjes Toon en Marja
Xxx
Inmiddels geprint.....en je weet mijn moeder vind het ook fijn om de blog te lezen, dus die gaat vanmiddag weer mee!😘
Het is wel een schitterende natuur in die landen daar.
Fijn dat jullie daar kunnen genieten van al dat moois.
Met ons gaat verder alles goed.Het weer is hier een beetje regenachtig en winderig,maar ja het is herfst .Oda & Ruud groeten van ons uit Nederland.
.
Verheug me op jullie volgende verslag van bon bini eiland! Liefs Riëm
Dikke kus uut Stadsknoal.
💋💋💋
Veel geluk voor komende tijd op het prachtige eiland Bonaire.
Dikke kus uit Rijswijk
Zo te lezen hebben jullie weer van alles meegemaakt, veraf en dichtbij!
Prachtig, dat van die sleutelbos op de 'pleerolhouder'! Nou ja, iets soortgelijks maken we allemaal wel eens mee. Toch?
Hier zitten we inmiddels middenin de herfst maar het/mijn humeur lijdt er gelukkig niet onder. Verder nog steeds druk met mijn gasten, maar ook met de 'Olle Grieze'. Ik ben tegenwoordig niet alleen 'luidmeester' maar zit sinds enkele maanden ook in het bestuur van de Stichting Martini Beiaard, dat wil zeggen m.b.t. het carillon. Ben nu dus 'klokkengek' op drie manieren!
Noteren jullie even mijn nieuwe e-mailadres? Ik ben onlangs om 'zakelijke redenen' overgegaan naar Ziggo, maar doe zoiets waarschijnlijk nooit meer. Wat een (overstap-)ellende! En dat ondanks de 'gouden bergen' die ze je voor de telefoon beloven. Nou ja, het meeste (b)lijkt onderhand weer te werken.
Blijf genieten en hopelijk weer eens tot ziens in levenden lijve.
Een hartelijke groet uit de Kloosterstraat in Grönn'n,
Henk
Martien
Maandag haalde Bonaire het 8-uur journaal. De reden was minder leuk: de armoede vooral onder ouderen is er schrijnend. De pensioenen zijn fors lager dan bij ons en de kosten voor levensonderhoud tweekeer zo hoog, bizar!
Hier alles redelijk wel; druk met niksen, bevalt me uitstekend. Was deze week bij J.J op bezoek Hij woont sinds kort bij mij om de hoek; bestiert er samen met z'n nieuwe vriendin een onmetelijk groot eiland; indrukwekkend. Er moet nog veel gebeuren, maar hij is er uiterst relaxed onder. Zou toch leuk zijn als jullie weer eens op Hollandse bodem zijn om elkaar daar weer eens te ontmoeten.
Hier vallen nu de bladeren; even wennen maar ik hou van de seizoenswisselingen, miste dat in mijn tropentijd. Hebben jullie dat ook? Hartelijke groet.
Gr. Enid
eiland . Jullie gaan de afsluitende periode in op Bonaire . Heel veel succes, plezier, moed, geduld en mooie momenten . Nos amor pa bo ta sina grandi cun tin nada pa kibre ! Lenie en Peter ,Waspik .
.